ارزیابی اتوآنتی بادی های ضدپراکسیداز و ضد تیروگلبولین, تظاهرات سونوگرافیک و تغییرات حجم تیروئید در افراد مبتلا بههیپوتیروئیدیسم دایم تا ۵ سال بعد از ابتلا به تیروئیدیت پس از زایمان

مقدمه: تیروئیدیت پس از زایمان (postpartum thyroiditis (ppt یک اختلال اتوایمیون تیروئید است که حدود 5 تا 10 درصد زنان به آن مبتلا می شوند. اگرچه سیر بیماری اغلب گذراست، موارد عود و بروز هیپوتیروئیدی دایم در پیگیری تا 30% گزارش شده که به پاتوژنز اتوایمیون آن ربط داده می شود. در این مطالعه علاوه بر تعیین شیوع هیپوتیروئیدی دایم، ارتباط آن با تغییرات اتوآنتی بادی ها، تظاهرات سونوگرافی و تغییرات حجم تیروئید بعد از گذشت 3 تا 5 سال ازppt بررسی شده است. مواد و روش ها: 54 زن با سابقهppt (گروه مورد) و 50 زن سالم (گروه شاهد) به روش تصادفی انتخاب و دعوت به همکاری شدند. برای هر فرد در زمان مراجعه پرسشنامه ای مشتمل بر اطلاعات فردی و علایم بیماری های تیروئید تکمیل شد و نمونه خون وریدی برای آزمایش ها t3ru، tsh، t4، t3 و اتوآنتی بادی های ضد پراکسیداز و ضد تیروگلبولین اخذ گردید و در نهایت سونوگرافی تیروئید انجام شد. یافته ها: 22% گروه مورد و 4% گروه شاهد مبتلا به هیپوتیروئیدی بودند (01/0p<). درصد آنتی بادی های مثبت در گروه مورد به طور مشخص بیشتر از گروه شاهد بود. (78 % در برابر 10% 001/0(p<. میانگین تیتر آنتی بادی ضد پراکسیداز در گروه مورد در افراد هیپوتیروئید بالاتر از افراد یوتیروئید بود (iu/ml 283±437 در برابر 221±127، 001/0 p<). تغییرات سونوگرافی در 78% افراد هیپوتیروئید و 18% افراد یوتیروئید در گروه مورد دیده شد (001/0p<). در گروه مورد میانگین حجم تیروئید در افراد هیپوتیروئید 35% بیشتر از افراد یوتیروئید بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که هیپوتیروئیدی دایم پس از گذشت 3 تا 5 سال از ppt در تهران شیوع بالایی دارد. درصد بالای آنتی بادی های مثبت در گروه مورد نشانه ادامه روند تحت بالینی اختلال ایمنی در این گروه و میانگین تیتر مثبت آنتی بادی ضد پراکسیداز در افراد هیپوتیروئید نشانه وجود یک روند حاد التهابی است که تغییرات سونوگرافی نیز آن را تأیید می کند. توصیه می شود زنان مبتلا به ppt پس از بهبود از نظر احتمال بروز هیپوتیروئیدی دایم پیگیری شوند.